Nou, mensen, we zijn weer een weekje verder. En het was ons het weekje weer wel. Het was de week na onze eerste 4-0 thuiszege en de week voor onze eerste thuisoverwinning op Veracles. De sympathieke studentenploeg, die al jaren tegen grote broer Donitas moet opboksen, kreeg na een indrukwekkende openbaar-vervoers-estafette een puntje voor de moeite en beloonde dat met een evenzo indrukwekkende baromzet. Omdat de stukjes wat meer over volleybal moeten gaan: Peter nam time-outs (op 24-21 in de eerste set, 19-1 in de tweede, 16-10 in de derde en 7-8 en 16-18 in de vierde), Daniel scoorde drie ballen niet en op het wedstrijdformulier stond 5x paraaf van de scheidsrechter.

Maar ach, veel belangrijker is dat we weer een stap verder zijn in het proces van mentale ontwikkeling. Onder leiding van mental coach Ursela, sinds vorige week structureel toegevoegd aan de staf van Heren 1, wierpen we ons deze week op tip 4: ‘Maak een overzicht van de productieve en minder productieve randvoorwaarden.’  In de groepssessie van dinsdagavond werden diverse ideeën op de flipover gezet, variërend van lang uitslapen en/of drankgebruik voor de wedstrijd tot schone boxershort en communiceren in gebarentaal met de spelverdeelster van Voorwaarts. Na een verhitte discussie over de mate van productiviteit van drankgebruik voor de wedstrijd, werd besloten om deze week het item ‘Blessures & schorsingen’ nader uit te werken via een experimentele onderzoeksopzet. Gert-Jan mocht niet meedoen, want die heeft hier al een universitaire graad in behaald.

Daan trok het onderdeel Blessures naar zich toe en meldde dinsdagavond meteen al dat hij last had van een onbestemd gevoel in zijn maagje, het best te omschrijven als een krioelende massa rupsen die op punt van ontpoppen stonden. Dat mogen we kwalificeren als een serieuze blessure! Patrick meldde twee dagen later botweg dat hij ziek was.

Herjan en Rik belastten zich met het topic Schorsingen. De gezagshandhaver in het rode vodje rekende voor dat hij nog maar een paar potjes met de grote jongens mee mag spelen, omdat hij anders niet meer inzetbaar is voor het vlaggenschip Heren 2. Als coach met een zuiver oog voor de verhoudingen binnen EVV besloot Peter ogenblikkelijk om hem tegen Veracles aan de kant te houden. Patrick herhaalde op de groepsapp nog maar eens dat hij ziek was, maar die berichtjes leest Peter niet, dus Herjan’s schorsing was een feit. Rik gooide er nog een schepje bovenop. Hij parkeerde – geheel in strijd met de EVV-gedragsregels – zijn hete witte bolide voor de oprit van de buurvrouw van ’t Huiken, genoot van een tosti en koffie aan de bar om vervolgens lekker twee uurtjes te gaan trainen. Een training die na een half uur abrupt onderbroken werd omdat een withete buurvrouw op jacht was naar de eigenaar van een Peugeot 508 met op de achterbank een met bloed besmeurde set slagersmessen. Het spreekt vanzelf dat good-old Straatman tegen Veracles niet in de basis kon beginnen.

Op vrijdagavond meldde Daan opgelucht dat de rupsen verdwenen waren. Om even later een foto door te appen waarop hij temidden van een vlucht vlinders op zijn knieen een rond en zwaar stuk metaal aan een prachtige dame aanbiedt. Hij beweert nog steeds dat Margriet ja gezegd heeft, maar daar is geen bewijs van. Wel constateren wij dat de Elspeter zaterdag al na drie punten last van zijn rug kreeg. Te zware ring? Of andere oorzaken?

De puzzel om tot een aanvaardbare opstelling te komen werd voor Peter zo mooi overzichtelijk. Zeker toen Woutertje op zaterdagmiddag aangaf dat hij wat last had van zijn enkeltje. De introverte spelverdeler mompelde iets over een kinderfeestje en een tumblingbaan en dat-ie niet kon spelen. Waar door de supportersschare een golf van ontzetting ging, was de reactie van de overige spelers op deze krankzinnige verklaring opvallend ingetogen. Een ingetogenheid die niet alleen te verklaren was uit het vertrouwen in de kwaliteiten Remco. Enig nader speurwerk leverde beelden op van de totstandkoming van Wouter’s blessure én een verklaring voor de matte reactie vanuit het team:

Toen Peter vlak voor de wedstrijd ook nog ontdekte dat Patrick ziek bleek te zijn, kwamen we tot de slotsom dat het experiment ‘Minder productieve randvoorwaarden’ had geleid tot anderhalve schorsing en drie blessures (nog afgezien van de eerder opgelopen yoga-schade van Gert-Jan). En zo traden wij tegen Veracles aan met een team bestaande uit meer begeleiders dan spelers. Remco toonde zich bereid om de ballen richting sprietje te gooien en Mooiboy trok met gezonde tegenzin het vodje om zijn gespierde torso. En zo kwamen we er tegen de groene studenten nog aardig mee weg. Maar na een marathonpartij gewichtheffen in de kwart-liter-klasse later op de zaterdagavond hebben we toch maar besloten om de samenwerking met Ursela van S. per direct te beëindigen. We willen de competitie graag als team afmaken.