In de laatste thuiswedstrijd vergaloppeerde Heren 1 zich
bijna tegen Voorwaarts. Voor trainer/coach Peter Gaillard, die ondanks de matige
vertoning nog stevig in het zadel zit, was dit reden om bij de dinsdagtraining de
teugels even te laten vieren. Waar hij zijn ploeg eerder dit seizoen een boccia-clinic
liet ondergaan, maakte de selectie ditmaal kennis met ‘voltigeren’. Een luid
gejuich steeg op!! Totdat de definitie van ‘voltigeren’ duidelijk werd: “Bij
voltigeren worden gymnastische oefeningen op de rug van een rustig galopperend
paard uitgevoerd”.

De gezichten van de spelers verbleekten zienderogen, zeker
toen bleek dat alleen maar kijken naar een rustig galopperend paard niet genoeg
was…. De clinicleiders kozen speciaal voor deze clinic het ervaren voltigepaard
Sylva uit. Achter deze misleidend lieve naam ging het grootste paard van de
manege schuil. Met lange manen en een gemene blik, type nachtmerrie. Na een
overbodige warming-up mocht de eerste held proberen de ongezadelde Sylva te
bestijgen. Met een soepele sprong toonde Herjan zich een ware aanvoerder.
Zonder moeite schakelde hij over van draf naar galop, en ook zonder handjes aan
de beugel bleef hij keurig zitten. Roberto Vermicelli bleek volgens de clinic-leidsters de meest natuurlijke zit te hebben. Waarschijnlijk omdat vervoer te paard in Elspeet nog heel gebruikelijk is. De rest keek de kunst goed van hem af, waarna proef 2 kon worden afgelegd: staan op de rug van het paard. U leest het
goed: STAAN op de rug van het paard! Omdat Sylva weigerde te stoppen, moest dat
dus gebeuren op een galopperende duivel. Verbazingwekkend om te zien wat zo’n
dier allemaal toelaat, want echt elegant of welgemanierd kon de act van de meeste
spelers niet genoemd worden. Niettemin, velen slaagden er – in hun eigen stijl –
in om daadwerkelijk te blijven staan. De rest van de clinic stond in het teken
van kunstjes voor gevorderden: rondjes draaien op het paard, cowboy-afsprongen
en koprollen. De uit alle hoeken van de manege toegestroomde paardenmeisjes waren
dan ook danig onder de indruk. Met name de levende groepstrapeze van de vier
hoofdblokkeerders vormde daarbij een waar spektakelstuk. Sloot het blok tijdens
de wedstrijden maar zo mooi! Jammer overigens dat routinier Rik Straatman niet
aanwezig kon zijn. Onze slager werd vanwege het recente paardenvleesschandaal niet
toegelaten tot de manege en kon onverrichterzake huiswaarts.

Na afloop was de tevredenheid groot. Er waren weer wat
persoonlijke grenzen verlegd, iedereen was heel gebleven en ondanks verwoede
pogingen van Sylva had niemand paardenpoep aan zijn schoenen. Wat het waard is merken we over anderhalve week, als we in Wijchen Trivos mogen proberen te temmen.