Hey Marieke,

Dat was even een dingetje inderdaad afgelopen zaterdag. Wat een hoop mensen in ’t Huiken! Eén swingende massa. Wij hadden nog even de illusie dat die voor de volleybalclinic kwamen, maar nee hoor…dansen in rode shirtjes. Volgende keer ga ik daar zelf ook kijken, want het zag er gezellig uit.

Maar eerlijk is eerlijk, de clinic was ook zeer leerzaam. Prachtig om te zien hoe hoog en hard die knapen uit Kampen en omstreken kunnen slaan. Het was een gelukkig toeval dat wij – en niet zij – richting de tribune mochten inslaan, want anders waren we al snel alle ballen kwijt geweest. Over toeval gesproken, we bleken na de clinic ook nog een echte wedstrijd tegen ze te mogen spelen. Dat was wel supergaaf, want hoe vaak krijg je nou de kans om tegen zo’n topteam te spelen? Natuurlijk was Reflex niet helemaal compleet, want vanwege een pas afgeronde zwangerschap ontbrak de vaste libero. Daardoor moest de coach van Reflex een beetje schuiven in zijn opstelling. Maar dat mocht de pret niet drukken. De aanvalskracht van erkende kanonnen als Robin van Capelle, Lars Bergman, Erik Huisken en Gerben Hendriks was bij vlagen een lust voor het oog. En eigenlijk moeten we de spelverdeler van Reflex ook tot de aanvallers rekenen…goh, wat kan die hard doorslaan. Prachtig!!! Ook leuk om te zien dat de jonge invaller met nummer 4 zijn draai steeds beter begon te vinden. Zijn start was wat ongelukkig (wellicht ten gevolge van zenuwen?) met wat onhandige touché-ballen in de blokkering. En ook in het achterveld duurde het even voordat hij goed gokte waar onze prikballen zouden landen. Maar na wat constructieve aanwijzingen van zijn ervaren teamgenoten toonde hij zijn talent en liet hij zien al over een volwassen sprongservice te beschikken. Daar gaat het regionale volleybal nog veel plezier aan beleven!

De enige bij ons die zich met dit geweld kon meten was ons eigen talent Lucas. Die mocht als Talent van de Week de eerste opslag doen. Hij kreeg de bal van de scheids op de driemeterlijn, draaide zich om en beende licht verontwaardigd naar de achterlijn om van daaruit verwoestend uit te halen. Een mooi begin van een merkwaardig potje. Reflex was op alle fronten de betere ploeg en speelde daarbij met een hartverwarmende inzet. Maar op een of andere manier leidde dat niet tot punten. Nou ja, wel een paar heel mooie. Maar dat waren er niet genoeg om de eerste set te winnen. Dit incidentje maakte Reflex in de tweede set ruim goed, maar in de derde en vierde ging het vervolgens weer grondig mis. Het siert de Kampenaren dat ze na afloop in hun wedstrijdverslag niet zochten naar excuses, terwijl die ruim voorhanden waren. Zo was het publiek onder aanvoering van Evert-met-de-blokjes weer een luidruchtige steen des aanstoots en pasten de scheidsrechters onverwachts niet de eredivisieregels toe waardoor schermen opeens niet mocht. Tel daarbij op dat ons basisniveau zo laag is dat wij in de hele wedstrijd maar tot twee hard geslagen aanvallen wisten te komen (die beide tegen de achtermuur eindigden) en concentratieverlies ligt op de loer. Soms verliest het volleybal dan…

Ach ja, voor ons waren het kostbare punten, want nu staan we negende. En Reflex wordt toch wel kampioen en gaat de Nevobo-beker winnen. Dus na afloop werd het al snel gezellig en haalden de diverse oud-teamgenoten, meetrainers en coaches verdeeld over de beide teams gezamenlijk herinneringen op aan goeie oude tijden. Maar genoeg over ons potje. Want DE STUNT van de week vond natuurlijk een paar dagen later op het zelfde veld plaats. Want toen versloeg EVV’s laatste cupfighter (en tevens stabiele onderin-de-middenmoter van de 1^e klasse) Heren 2 derde divisionist SDS in de eerste ronde van de regiobeker. En niet een beetje. Nee, Succes Door Samenspel ging er met 3-0 af. Ooo, wat hadden wij graag gezien hoe Evert-met-de-blokjes de snoeiharde aanvallen van de Voorthuizers tegenhield. Maar ja, wij moesten naar Dronten om met bowlingballen aan onze harde aanvallen te werken. Dat deden we op onze sloffen; blij als we waren dat we niet weer met dat gevaarlijke paard van een paar jaar geleden aan de slag hoefden. Via de app kregen we gelukkig de ontwikkelingen in het potje van H2 door. SDS veel beter, maar ja…soms verliest het volleybal…

Nou, Marieke, ik hoop dat jullie inmiddels Dynamo over de knie gelegd hebben. Neem ik nog een wijntje. Want morgen zijn we vrij. Volgende week uit naar Keistad. Dat wordt weer improviseren, want dan hebben we echt helemaal niemand die naar beneden kan slaan. En die van Keistad zijn dit seizoen lekker bezig. (Bijna) alle thuiswedstrijden gewonnen. Maar ja, soms….