2016

Hey Marieke, Weekend voor de deur; dus het is weer tijd voor de wekelijkse plicht. En dan moet er ook nog een stukje komen. Ach, het is voor de goede zaak. En het scheelt weer € 2 in de boetepot. Deze week heb ik alleen even wat minder zin: er is geklaagd over stukje van vorige keer. Gebeurt elk jaar wel eens natuurlijk, daar weet jij alles van… Maar dit keer kwam de klacht niet van de buren, maar vanuit het eigen team: ‘Wat een hoop gezwam dat niks met volleybal te maken heeft!’. Het antwoord dat ons spel de laatste weken ook weinig met volleybal te maken heeft viel niet in goede aarde. Het moet dus anders dit keer. Maar ja, hoe dan? Van volleybal weet ik niet zoveel. Dan kunnen we beter Henrico de stukjes laten schrijven. Die heeft namelijk enorm veel verstand van volleyballen. Hij legde aan het begin van het seizoen bijvoorbeeld uit dat je verschillende soorten volleyballen hebt. Zoals die lekkere blauw-gele Mikasa’s. Dat zijn de fijnste en die hebben wij!! Daar kun je lekker mee passen en serveren. Ze kosten alleen wel veel duur, minstens € 55 per stuk. Omdat andere teams vaak wél heel…

Lees verder

Hey Marieke, Even een kleine correctie op vorige week: we bleken wél te moeten volleyballen tijdens ons weekendje weg… Had ik me helemaal niet op ingesteld. En volgens mij niemand, behalve Peter dan. En we kwamen er ook op een nogal ongelukkig moment achter. Middenin een stadswandeling door het centrum van Landgraaf… Waarschijnlijk ken jij Landgraaf – net als ik – alleen van Pinkpop en Snowworld. Maar het blijkt een schattig  dorpje te zijn. Van onze gids – een buitengewoon sympathieke vrouw van middelbare leeftijd – leerden we dat Landgraaf zijn naam dankt aan een mysterieuze prehistorische gracht (‘graaf’) die midden door de regio loopt. Momenteel verbindt de droge gracht ‘de Landgraaf’ het bewoonde gedeelte met een schitterend heidegebied. In dat bewoonde gedeelte leidde de gids ons door een prachtig historisch wijkje met woningen en voorzieningen voor jong en oud, aangelegd in een soort hofjesstructuur in jaren ’70 stijl. Daartoe behoorde ook multifunctioneel centrum De Baneberg, waar we de vermoeide benen rust konden geven en ondertussen een verhelderende cursus Limburgse taal voorgeschoteld kregen door de kleinzoon van de gids. Handenwrijvend verheugden we ons hierna op een tweede kopje koffie met een extra stuk vlaai. En omdat er inmiddels alweer een vijf in…

Lees verder

Na het teleurstellende bericht dat het debuut van Tom Muller met Heren 1 in de 1e divisie niet op video is vastgelegd, stromen de steunbetuigingen voor de jonge middenman binnen. Vanuit de harde supporterskern kwamen er zelfs tóch beelden uit Schalkhaar boven water. Weliswaar niet van de vierde set, maar van het inslaan. Tom – voor de gelegenheid in wit shirt aan de overkant van het veld – blijkt inderdaad een bal tegen de grond gewerkt te hebben. De beheerder van de sporthal heeft beloofd de bal na de jaarlijkse schoonmaakbeurt van de hanenbalken terug te zullen geven aan EVV….  

Hey Marieke, Avior blijkt gewoon SVS te zijn!!! Hadden we dat geweten, dan hadden we ons anders voorbereid. En misschien wel een puntje mee naar huis genomen. Jij wist dat natuurlijk wel, want ik begreep dat jullie ’s ochtends al twee sets uit Schalkhaar hadden opgehaald. Jammer dat het in de vijfde set niet lukte… En jammer dat je ons niet even gewaarschuwd hebt…! Bij ons liep eigenlijk weinig voorspoedig. Drie sets met 2 punten verschil verliezen lijkt heel close, maar setwinst heeft er eerlijk gezegd nooit echt ingezeten. Zo voelde het tenminste. Het spannendste moment van de zaterdag vond pas ná de wedstrijd plaats. Inval-potbeheerder Kroes kwam er in de kleedkamer achter dat de pot nog in de kantine op tafel lag. Of beter: had moeten liggen… Paniek, blinde paniek!!! De barjuf kwam al met 10 theedoeken aan, zodat we via een robbertje afwassen onze schuld konden afkopen. Na 10 minuten haalde Wouter echter breed grijnzend het portemonneetje (met inhoud!) tevoorschijn. Daar kon dus meteen € 2 van Henrico in wegens gebrek aan scherpte. Wouter begon de dag trouwens uitstekend met inbreng van een heerlijk vette cake namens Rebekka, die de insinuaties over gezonde voeding goed begrepen heeft. Waarvoor…

Lees verder

Hey Marieke, Wat een interessante verhandeling over jouw mentale marathon tijdens het volleyballen!!! En hoe herkenbaar ook… Onze Tanis heet Nubbie en die kan nóg bozer kijken! Ik heb laatst na weer een fout in de verdediging geprobeerd uit te leggen dat ik alleen maar wilde helpen… ‘Nou, daar stop je dan vanaf nu mee!!’, kreeg ik als commentaar. Maar ja, hadden we maar een vak moeten leren, hè; het leven van een hoofdblokkeerder gaat nu eenmaal niet over rozen, weten we allebei. Heel veel tijd om in het veld over de dingen des levens na te denken heb ik trouwens niet meer de laatste tijd. Want mijn hoofd zit helemaal vol met de nieuwe spelregels. Zo gauw als ik er op linksvoor voor Dreumes indraai, moet ik eraan denken dat ik m’n armen volledig strek. Als ik dan Daan net aan kan raken, weet ik namelijk zeker dat ik niet word afgefloten voor schermen. Nog even omkijken of Wouter niet per ongeluk is ingewisseld voor de service (want dan moet je eerst bukken) en dan klaar voor een blokactie. Daarna wordt het pas echt ingewikkeld. Een netfout maken mag nooit, een voetfout soms. Mag wel als je niemand hindert…

Lees verder