2018

Iets later dan gebruikelijk maar even het stukje van Heren 1. Vanmorgen moesten we natuurlijk snert lopen. Wat een gezelligheid in ’t Huiken is dat! En wat een succes ook weer! De meesten waren behoorlijk enthousiast, vooral over de nieuwe rookworsten. Jammer dat niet iedereen die mocht verkopen. Ik hoop dat het vanavond ook lekker druk is, want zoals iedereen ondertussen wel weet komt  het ijzersterke en (voor ons) onverslaanbare Sliedrecht op bezoek. Laten we er een leuk feestje van maken. Oh, en voor de echte kenners onder ons. Het gaat om drie gewonnen sets, dus na 0-3 zijn we klaar. Er blijken namelijk ook volleyballers te zijn die denken dat we na 1-2 klaar zijn. Hoewel wij dan ook vinden dat we wel gewonnen hebben, is de Nevobo het daar niet helemaal mee eens. Goed…ik praat  dan wel veel liever over de wedstrijd van vanmiddag dan dat ik terugkijk naar vorige week, maar omdat dit ook een objectief wedstrijdverslag moet zijn zal ik het ook maar even over de wedstrijd tegen het (net zo) ijzersterke Keistad moeten hebben. Het was slecht. Heel slecht. En we verloren. Punt. Behalve het volleybal was afgelopen zaterdag eigenlijk best een geslaagde dag. Uiteraard…

Lees verder

Het is weer zaterdag, tijd voor de wekelijkse update uit Heren 1. Ik zal het dit keer écht kort houden want ik heb nog andere dingen te doen, zoals bijvoorbeeld een taart bakken. Waar we vorige week nog beloofden onze gasten uit Utrecht een gepast welkom te heten, hebben we er in werkelijkheid alles aan gedaan om het ze zo ongemakkelijk mogelijk te maken. In ‘t Huiken hing  een soort erbarmelijke kille sfeer. Door de snelle en overtuigende winst van MC1 en het ontbreken van Dames 1 was ‘t Huiken dusdanig leeg dat deze sfeer vergeleken kon worden met een sporthal in een stad ergens tussen Rhenen en Renkum. Alleen een verdwaald 2e herenteam deed zijn best om de hal te vullen en maakte voor de gezelligheid in de hal zelfs opzettelijk een vijfsetter van hun wedstrijd. Dat alles moet zeker in contrast gestaan hebben met de sporthal van onze Utrechtse opponenten, die doorgaans bom- en bomvol schijnt te zijn. Behalve dan toevallig die ene wedstrijd in december dat wij daar spelen, dan zijn we alleen. We hebben gelukkig nog net aan kunnen regelen dat de kantine open is, want anders is er voor ons helemaal geen reden meer om…

Lees verder

Het was weer zover. Vol gezonde tegenzin stonden we zaterdagmiddag met z’n allen klaar bij ’t Huiken. Nou ja, met z’n allen…de polderboys gingen op eigen gelegenheid, de coachende spelers gingen rechtstreeks vanuit Nunspeet (met twee korte tussenstops bij  de nieuwbouw van Feithenhof en Keistad om respectievelijk een bejaarde middenman en een minderjarige libero op te halen) en de afdeling ziek, zwak en misselijk kwam wat later of helemaal niet. Gebrek aan teamgeest? Angst voor het onvermijdelijke? Who knows. Feit was dat één Duster Lodgy volstond om het clubje wel gereedstaande spelers te vervoeren. De beste zetel was natuurlijk voor Tjeerd die zich wederom bereid toonde om Heren 1 te versterken. Waarvoor hulde! Op naar….Wageningen!! De plek waar EVV nog nooit iets gepresteerd heeft. De plek waar het grote VC Sneek enige weken geleden kansloos ten onder ging. De plek waar de Duitsers driekwart eeuw geleden het hoofd begrijpelijkerwijs in de schoot legden. De plek, kortom, waar niets te halen valt. Vorig jaar dacht Harry nog met een revolutionaire tactiek een eind te kunnen maken aan het Scylla-syndroom (“de eerste tien ballen op het midden spelen, mannen!”), maar nadat dat resulteerde in een 9-1 achterstand gaf ook hij zich over….

Lees verder

Stel je voor dat je een team hebt met een aantal middelmatige spelers. En stel je nou voor dat dat team al jaren goed samenwerkt en enigszins doet alsof het kan volleyballen. Met ambitie en doorzettingsvermogen kun je dan in de eerste divisie belanden. Dan kun je behoorlijk trots zijn op jezelf. Je zet een leuk spelletje neer en wint af en toe eens een set van jonge, ambitieuze volleyballers die het wél echt kunnen. En stel je dan eens voor dat deze ervaren spelers langzaam maar zeker afhaken. Ze stoppen met volleybal, gaan volleyballen bij een andere vereniging of sluiten aan bij een ander team. Of… ze blijven gewoon wel meedoen, maar worden toch ook steeds weer geconfronteerd met die leeftijd. Dan blijft er van zo’n team niet veel over. En stel je nu dan eens voor dat je dat team aanvult met ‘jong talent’. Of eigenlijk, jonge volleyballers die wel willen ballen op dit niveau, maar bij andere teams (uiteraard) geen kans maken. Dan kunnen ze mooi meegenieten van de euforie die ontstaat bij het winnen van een setje, zoals dat af en toe gebeurt en dan kunnen ze “echt” volleyballen in de eerste divisie. Dan heb je…

Lees verder

Zo.. waar zal ik deze week eens beginnen. Er is zo veel gebeurd, misschien wel te veel! Ik zal beginnen bij afgelopen zaterdag. Toen speelden we twee bekerwedstrijden tegen de topdivisionisten VCV en Sudosa-Desto. De meesten zullen ondertussen wel weten dat dat hartstikke goed ging en dat we gewonnen hebben. Yay! Net als vorig jaar hebben we ons dus geplaatst voor de 1/8 finales van de Nederlandse beker. En dat betekent dat we kans hebben tegen een grote naam in het Nederlandse volleybal te mogen spelen. Daarover later meer, want iedereen die afgelopen zaterdag heeft gekeken weet dat niet alles goed ging. In de eerste set van de eerste wedstrijd, op een stand van 26-25 serveerde onze Nubbie uit. Vlak na de landing stapte hij verkeerd weg en ging hij onderuit in de hoop een dubbelfout bij de scheidsrechter af te dwingen. Die trapte daar niet in en het werd 26-26. Nubbie bleef liggen en het bleek goed mis. Hij had veel pijn en moest met een ambulance naar het ziekenhuis. Omdat Elburg nou niet echt in stedelijk gebied ligt en omdat de pijn significant was, werd hij verdoofd met een middel dat nog net binnen de grenzen van de…

Lees verder