‘We mogen weer wedstrijden spelen!’ Man, wat had dames 2 naar dit bericht uitgekeken. Inmiddels zijn we een maand verder en hebben we welgeteld één potje gespeeld… Zaterdag 29 januari moesten we weer vroeg uit de veren want 10.15 uur aanwezig voor een bakkie en een wedstrijd tegen Dynamo. Met onze aanvoerster in de felroze verjaardagssokken, hoera! Wij hadden net één a twee trainingen in de benen, de meisjes uit Apeldoorn een stuk of tien meer. En dat was te merken. Hoewel we een vliegende start maakten konden we de eerste set toch niet binnenslepen en gingen ook set twee, drie en vier naar Dynamo. En dan was er ook weer blessureleed aan onze kant. Balen! Volgende week nieuwe ronde, nieuwe kansen. Zou je denken. Vijf coronabesmettingen bij de tegenstander, dus afgelast. Sommige mensen gaan wel heel ver om onder die roze verjaardagssokken uit te komen… Gelukkig was er ook goed nieuws. Een paar weken na haar kruisbandoperatie zat Marjolijn op een hometrainer! Wij zijn trots! Na een quarantaine hier en een positieve test daar, wat jaloersmakende foto’s uit Curaçao en Oostenrijk en hilarische TikTok-filmpjes van een niet bij naam te noemen middenvrouw met blonde krullen, zou het vrijdagavond 11…

Lees verder

Elk jaar zorgt de sint op de training voor veel plezier, maar dit jaar ging dat even op een andere manier. Want volleyballen met een piet, dat lukte door corona even niet. Daarom bedacht de sint een ander plan, waarvan hij zeker wist dat het wel kan. Hij riep een paar pieten bij elkaar, want voor de sint alleen is zo’n klus best zwaar. De pieten gingen langs heel wat voordeuren, om de volleyballers op te fleuren. Daar kregen ze mooie cadeautjes, en ook een zakje pepernootjes! Want zo’n lekkernij, dat maakte de kinderen natuurlijk erg blij. Als je het ons vraagt, was het feestje dus zeer geslaagd. Toch zijn ook de pieten liever in de sporthal, voor een spannend en leuk potje volleybal! Hopelijk kan dat de volgende keer, en zien we de kinderen snel weer.   Groetjes de (hulp)pieten van sinterklaas!

Hey Marieke, Het was weer ouderwets hoor!! Wat is die Reflex-hal toch een parel voor de sport. Houten vloertje, net te laag plafond, net te sterke tegenstanders en buitengewoon luidruchtig publiek. Uit Elburg dan hè. En de bustoeristen uit Nunspeet. De altijd aanwezige drie wijzen uit Oldebroek. En niet te vergeten de harde kern uit Lelystad. Het was gewoon een thuiswedstrijd! Wat een prachtige sfeer. En dan blijken we gewoon tweeënhalve set goed te kunnen volleyballen. Koop je weinig voor, maar geeft wel een goed gevoel. Zonder de traditionele geuren van de Hansburger, maar mét het vertrouwde gerinkel van in vlot tempo gevulde bierglazen op de achtergrond, boden we aardig weerstand aan de kampioenskandidaat uit Kampen. Zij sloegen harder, hoger en mooier. Maar wij rommelden in de eerste twee sets net wat meer punten bij elkaar. Met dank aan de vocale ondersteuning vanaf de tribune. De Reflexhal ademde Elburg. En “groene shirtjes, zwarte broekjes” op z’n Nunspeets, nog nooit vertoond… 😊😊 Beetje jammer dat we in de 3e set gingen serveren alsof we Reflex heetten. En daarom niet met de volle buit de kantine in konden. En op conditie hebben we nog nooit een wedstrijd gewonnen, dat weet jij ook….

Lees verder

Hey Marieke, wat fijn om weer van je te horen! En ik zag in de online reacties dat ik niet de enige ben. Tja, voetbalmoeder… Geeft niks joh. En is vast van tijdelijke aard. Ik ben zelf een tijdje luizenvader geweest. Verzin je ook niet. Maar daar ben ik maar weer mee gestopt toen we de hoofdluis eenmaal te pakken hadden. Want wat heb je daarna nog te winnen, hè? Je tip heeft de gemoederen afgelopen week overigens nog behoorlijk bezig gehouden. Prima idee, hoor, zo’n mascotte. Ik zag Kroes al voor me in z’n tijgerpak. Sterker nog, van de week dacht ik dat beest op de A28 voorbij te zien schieten. En bij Evert de Egel krijg ik ook warme gevoelens. We hebben uiteindelijk echter een andere oude bekende moeten adopteren. Niet omdat we dat nou perse wilden. Maar hij was er opeens…  We dachten eerst nog even dat we van doen hadden met een wat vroege Halloween-vierder, die na een lekkere bak koffie wel zou doorreizen naar Walibi. Helaas meldde hij dat-ie voorlopig nog een tijdje bij ons blijft. Nou welkom dan maar als onze officiële mascotte: DEGRADATIESPOOK! Vanaf zaterdag is-ie voortaan bij onze wedstrijden van de partij….

Lees verder

Hey Henoch, long time no see Ik was zo verbaasd om weer wat te horen Iets wat geschrokken, omdat ik al een tijdje niet met volleybal  bezig was geweest. Maar leuk om weer te lezen over het vlaggenschip  van de vereniging. Ik las dat niet alleen jullie haren “uitgedund” zijn, maar het hele team. Ach ja je kan niet altijd samen blijven…. Ik moet eigenlijk bekennen dat ik tegenwoordig een voetbalmoeder  ben. Ja ik, met 2 dochters! Dochter 2 speelt sinds de zomer bij ESC mo15 (wel even wennen, geen meisjes A of B, maar meisjes onder 15). Tot nu toe was het steeds droog op zaterdag, dus ik vermaak me prima langs de lijn, ik voel wel een functie van razende reporter opkomen. Ik ben zelfs bij PEC Zwolle geweest, daar had ik mijn Eureka moment . Dit is wat EVV mist… Een mascotte! Want elke topclub heeft dit nodig, jullie dus ook. Terwijl ik hier over nadacht kwamen er gelijk wat namen in me op. René Baanders, Joop Koetsier, Joop Zandbergen samen met Gerda Zoet en dan gelijk de loten verkoop erbij. Of wat dacht je van Gerrit Mulder samen met Annelies Ik ben gelijk gaan knippen en plakken en zie hier…

Lees verder

Woédend was-ie, Marieke!! Man, man, man, zo heb ik hem nog nooit uit zijn plaat zien gaan. En terecht, hoor. Want we maakten we er zaterdag een potje van. Ik vond het zelf eerlijk gezegd ook wel een beetje gênant. En dan hoor ik je zeggen: “ja, met een nieuwe spelverdeler is het altijd even wennen”. Nou, die vlieger ging niet op. Want Rob zat lekker in Legoland en Wouter was zo vriendelijk om uit z’n rolstoel te komen en een balletje op te gooien. En die zou het klappen van de zweep inmiddels toch moeten kennen. Maar het bleef een ergerlijk, losgeslagen zooitje. Natuurlijk was iedereen erop voorbereid dat Gaillard tijdens het controleren van de nethoogte weer zou lopen klooien. No problem, ook de scheidsrechters weten dat inmiddels. Gewoon ff laten lopen. Maar wat er daarna gebeurde was een schande voor het team, voor de Topdivisie en eigenlijk voor het hele Nederlandse volleybal. En het was goed dat hij hard ingreep. Want wat zetten we onszelf voor geslachtsdeel. De lieftallige omroepster was het ontgaan en wilde van start gaan met het voorstellen van de aan de zijlijn opgestelde ploegen (“Onder nr 4 Robert van den Esterink, onder nr 6…

Lees verder

Op maandag 18 oktober 2021 werd de 19e editie van het jaarlijkse EVV Bultman-Hartholt scholentoernooi georganiseerd. Nadat we een jaar moesten overslaan, was het eindelijk weer zo ver en konden de kinderen hun herfstvakantie sportief beginnen! Dit jaar deden er 5 verschillende basisscholen mee uit Elburg en ‘t Harde, namelijk: De Prins Willem Alexander school, De Borchstee, Het Octaaf, De Wildemaet en De Blerck. Er speelden maar liefs 37 teams mee op het toernooi. Een groot aantal teams hebben in de afgelopen weken zich al kunnen voorbereiden met o.a. een volleybalclinic van Bertus Wijnne, in samenwerking met Stichting WIEL. Het scholentoernooi vond plaats in twee zalen van ‘t Huiken in Elburg. De tribunes waren goed gevuld met ouders, opa’s en oma’s, broers, zussen en andere supporters van de kinderen. Het was weer ouderwets gezellig! ‘s Ochtends speelden de groepen 3, 4 en 5. De Borchstee pakte hier twee keer goud, de PWA één keer. ‘s Middags was het de beurt aan de groepen 6, 7 en 8. Ook hier ging het goud weer naar de Borchstee (groep 6) en de PWA (groep 7 en 8). De wisselbeker ging, voor het tweede jaar op rij, naar de Prins Willem Alexander school…

Lees verder

Hey, Marieke! Ik heb je gemist vorige week in Apeldoorn. Ben je erbij vandaag in Amersfoort? Of wacht je weer tot Lygurcus op bezoek komt? Dat zal op z’n vroegst pas voor de bekerronde in december zijn, hoor. En of ze er dan zijn is sowieso onzeker. Wij moeten ons eerst natuurlijk nog weten te kwalificeren. En dat wordt nog wel even puzzelen. Want je twee jaar handhaven in de topdivisie zonder een potje te winnen is één ding, maar doorbekeren zonder zege schijnt toch lastiger te liggen. En móchten we daar al in slagen, dan is er nog een dingetje. Want we hebben afgelopen zaterdag met de mannen van Sliedrecht Sport afgesproken dat zij dan ook komen. Gewoon omdat het de vorige keren zo gezellig was. Inmiddels ligt het verzoek bij de Nevobo om er een driekampje van te maken. Zodat iedereen aan zijn of haar trekken komt. We houden je op de hoogte. Omdat het gemiddelde seizoen in de topdivisie na vier potjes wel zo ongeveer ten einde is, wordt het ook weer tijd om eens terug te kijken. En ik moet zeggen, dat kan in tevredenheid. Ja, zelfs met enige trots. Want we staan er goed op….

Lees verder

Ook voor dames 2 is het seizoen begonnen. En hoe! Hoog tijd dus om iets van ons te laten horen. Ga er maar eens voor zitten… Begin september hebben we eerst maar eens aan de teamspirit gewerkt op de bruiloft van onze Anita. Het was even wennen: na anderhalf jaar weer een polonaise lopen, maar we konden het nog. Hopelijk zou dat ook voor het volleybal gelden. Nog geen twaalf uur later hadden we de pumps ingeruild voor hardloopschoenen en sjouwden we traditiegetrouw door Elburg voor de teamdag. Lang verhaal kort: we gingen voornamelijk als kippen zonder kop te werk, wat resulteerde in flink wat strafrondjes. En dat met een bruiloft in de benen. Maar hé, het leverde wel een yell op. Een week later ging het dan echt beginnen, thuis, tegen SDS, om 11.30 uur. Je zou denken dat er dan geen kip op de tribune zit, maar we blijken nu al een trouwe schare fans te hebben! Helaas zagen ze dat de meiden uit Voorthuizen in hoog tempo fraai volleybalden en wij daar nog niet in mee konden. In de vierde set moesten we ook nog eens Marjolijn het veld uit dragen met een nare knieblessure. Inmiddels weten…

Lees verder

Ja Marieke, Het was weer zover! De eerste uitwedstrijd van het seizoen. En meteen naar het hoge Noorden. Je kunt het maar gehad hebben. Ik moet eerlijk zeggen: ik zag er wel wat tegenop. Want na een kilometer of 40 op de bijrijdersstoel slaat de kramp in de benen vaak al toe. Gelukkig hebben we tegenwoordig een manager. En die had geregeld dat we niet op de ACLO, maar in Assen tegen Donitas konden spelen. Dat scheelt toch al gauw 25 kilometer. Voor de Groningse studenten had Jaap een paar leenautootjes geregeld. Behalve voor hun libero, die moesten we bij een bushalte in Assen-Noord oppikken. Achteraf bleek dat we hem daar beter hadden kunnen laten staan. In Asser sporthallen is het doorgaans erg gezellig. Herinner je je de dampende mensenmassa op dat feestje in de Peeloo-hal na onze mislukte kampioenswedstrijd nog? Nou, in de Olympushal gaat het er een stuk serieuzer aan toe. Bij binnenkomst ontdekten we meetrainer Job zwijgend langs de kant van veld 2. En er klonk wat schor geschreeuw vanaf veld 3, waar een mislukte dirigent probeerde een verzameling vijftigers aan het handballen te krijgen. Op de andere velden heerste een serene rust. Een rust die lang…

Lees verder