Hey Marieke, Het was weer ouderwets hoor!! Wat is die Reflex-hal toch een parel voor de sport. Houten vloertje, net te laag plafond, net te sterke tegenstanders en buitengewoon luidruchtig publiek. Uit Elburg dan hè. En de bustoeristen uit Nunspeet. De altijd aanwezige drie wijzen uit Oldebroek. En niet te vergeten de harde kern uit Lelystad. Het was gewoon een thuiswedstrijd! Wat een prachtige sfeer. En dan blijken we gewoon tweeënhalve set goed te kunnen volleyballen. Koop je weinig voor, maar geeft wel een goed gevoel. Zonder de traditionele geuren van de Hansburger, maar mét het vertrouwde gerinkel van in vlot tempo gevulde bierglazen op de achtergrond, boden we aardig weerstand aan de kampioenskandidaat uit Kampen. Zij sloegen harder, hoger en mooier. Maar wij rommelden in de eerste twee sets net wat meer punten bij elkaar. Met dank aan de vocale ondersteuning vanaf de tribune. De Reflexhal ademde Elburg. En “groene shirtjes, zwarte broekjes” op z’n Nunspeets, nog nooit vertoond… 😊😊 Beetje jammer dat we in de 3e set gingen serveren alsof we Reflex heetten. En daarom niet met de volle buit de kantine in konden. En op conditie hebben we nog nooit een wedstrijd gewonnen, dat weet jij ook….

Lees verder

Daar staan je dan om 09.15 uur met je sporttas en je jas in de hand en……. Dan gaat je telefoon over. Je wordt gebeld door een teamlid. In eerste instantie niets bijzonder, maar wel raar want over 15 minuten zie je elkaar. En dan komt de vraag: Waar ben je? Zit je al op de fiets? Niets vermoedend geef je eerlijk antwoord dat je thuis in de gang staat op het punt te vertrekken. En dan zegt je teamlid dat vertrek om 09.15 uur is. Alle alarmbellen gaan af, maar je vraagt je af hoe dat kan. Vertrektijd was toch om 09.30 uur. Maar dan wordt er gezegd dat je te laat bent. Je eerste woorden zijn: Sorry, ik ga nu weg en kom er gelijk aan. Met rode wangen van schaamte en toch ook van het zweten door het snelle fietsen zie je het team staan te wachten op je aankomst. Door jou is de vertrektijd met 10 minuten vertraagd en gelijk moet je denken aan een verstoorde voorbereiding. Die is altijd hetzelfde en tot op de minuut uitgestippeld om zo goed voorbereid mogelijk aan de wedstrijd te beginnen. Na het omkleden toch nog even snel een koffie…

Lees verder

Er is geen ontkennen meer aan, wij verkeren in een winnaarsroes. Alle ballen die we raken gaan over het algemeen de juiste kant op, en de scheids geeft in het algemeen ook de punten aan ons. Nadat wij vrijdag 22 oktober nog even konden genieten van deze verslavende overwinningsroes in de bekerwedstrijd tegen OMS H1 (0-3 winst voor ons, in 55 minuten geklaard) wisten wij dat de volgende wedstrijd belangrijk ging worden! REBO ERA Makelaars/Rebelle HS 2 (de nummer 2) stond daarna op het programma, klaar om ons uit onze overwinningsroes te halen. Dus wat doe je dan als team met topsportambities? Om eerlijk te zijn, wij hebben geen idee. Dus daar zaten wij (zoals gebruikelijk) op zaterdagavond met het hele team maar bij de Haas, genietend van een heerlijke maaltijd en drankjes. Helaas zijn er ook geen uitzonderingen voor winnaars in de huidige coronamaatregelen, waardoor wij redelijk fit op onze training verschenen, waar Kay ons lekker liet werken! En toen kwam vanzelf zaterdag, daar hoefden we gelukkig niks voor te doen. Nadat wij iedereen van de scheidsrechtersbok en achter de teltafel hadden weggetrokken was het tijd voor de voorbereiding. Iedereen was volop gefocust en scherp als jonge honden. Helaas…

Lees verder

Hey Marieke, wat fijn om weer van je te horen! En ik zag in de online reacties dat ik niet de enige ben. Tja, voetbalmoeder… Geeft niks joh. En is vast van tijdelijke aard. Ik ben zelf een tijdje luizenvader geweest. Verzin je ook niet. Maar daar ben ik maar weer mee gestopt toen we de hoofdluis eenmaal te pakken hadden. Want wat heb je daarna nog te winnen, hè? Je tip heeft de gemoederen afgelopen week overigens nog behoorlijk bezig gehouden. Prima idee, hoor, zo’n mascotte. Ik zag Kroes al voor me in z’n tijgerpak. Sterker nog, van de week dacht ik dat beest op de A28 voorbij te zien schieten. En bij Evert de Egel krijg ik ook warme gevoelens. We hebben uiteindelijk echter een andere oude bekende moeten adopteren. Niet omdat we dat nou perse wilden. Maar hij was er opeens…  We dachten eerst nog even dat we van doen hadden met een wat vroege Halloween-vierder, die na een lekkere bak koffie wel zou doorreizen naar Walibi. Helaas meldde hij dat-ie voorlopig nog een tijdje bij ons blijft. Nou welkom dan maar als onze officiële mascotte: DEGRADATIESPOOK! Vanaf zaterdag is-ie voortaan bij onze wedstrijden van de partij….

Lees verder

Het is alweer even geleden (dankzij corona) dat we weer wedstrijden mochten spelen, maar inmiddels heeft Dames 4 alweer vier wedstrijden gespeeld. De teamsamenstelling is wat veranderd, zo nemen we tijdelijk afscheid van Jellie, Marijke en Ria. Patrick zag de bui al hangen en besloot om Manon maar eens op te bellen. Ze was gelukkig bereid om ons te versterken en neemt nu de plek in van Marjan, waardoor de leeftijd gemiddeld een stuk naar beneden is gegaan😊 Na de eerste training zag Patrick het niveau en besloot ‘spontaan’ op vakantie te gaan voor een maand! Met wat onderhandelen kregen we het toch voor elkaar dat Wim en Sander ons kwamen trainen in de tussentijd. Met hun adviezen gingen we vol goede moed naar Hierden waar we het echt hebben geprobeerd, maar bij het gebrek aan een echte coach deed ons de das om. Wim en Sander hadden namelijk andere verplichtingen, wraak vanwege de koude douche? Wie zegt het.. We hebben zelfs nog in spanning gezeten want Dirma viel lelijk op haar knie. Gelukkig lijkt de schade mee te vallen en balt ze gewoon weer mee. Deze wedstrijd verloren we met 4-0 maar we wisten dat, met Patrick erbij, het…

Lees verder

Hey Henoch, long time no see Ik was zo verbaasd om weer wat te horen Iets wat geschrokken, omdat ik al een tijdje niet met volleybal  bezig was geweest. Maar leuk om weer te lezen over het vlaggenschip  van de vereniging. Ik las dat niet alleen jullie haren “uitgedund” zijn, maar het hele team. Ach ja je kan niet altijd samen blijven…. Ik moet eigenlijk bekennen dat ik tegenwoordig een voetbalmoeder  ben. Ja ik, met 2 dochters! Dochter 2 speelt sinds de zomer bij ESC mo15 (wel even wennen, geen meisjes A of B, maar meisjes onder 15). Tot nu toe was het steeds droog op zaterdag, dus ik vermaak me prima langs de lijn, ik voel wel een functie van razende reporter opkomen. Ik ben zelfs bij PEC Zwolle geweest, daar had ik mijn Eureka moment . Dit is wat EVV mist… Een mascotte! Want elke topclub heeft dit nodig, jullie dus ook. Terwijl ik hier over nadacht kwamen er gelijk wat namen in me op. René Baanders, Joop Koetsier, Joop Zandbergen samen met Gerda Zoet en dan gelijk de loten verkoop erbij. Of wat dacht je van Gerrit Mulder samen met Annelies Ik ben gelijk gaan knippen en plakken en zie hier…

Lees verder

Woédend was-ie, Marieke!! Man, man, man, zo heb ik hem nog nooit uit zijn plaat zien gaan. En terecht, hoor. Want we maakten we er zaterdag een potje van. Ik vond het zelf eerlijk gezegd ook wel een beetje gênant. En dan hoor ik je zeggen: “ja, met een nieuwe spelverdeler is het altijd even wennen”. Nou, die vlieger ging niet op. Want Rob zat lekker in Legoland en Wouter was zo vriendelijk om uit z’n rolstoel te komen en een balletje op te gooien. En die zou het klappen van de zweep inmiddels toch moeten kennen. Maar het bleef een ergerlijk, losgeslagen zooitje. Natuurlijk was iedereen erop voorbereid dat Gaillard tijdens het controleren van de nethoogte weer zou lopen klooien. No problem, ook de scheidsrechters weten dat inmiddels. Gewoon ff laten lopen. Maar wat er daarna gebeurde was een schande voor het team, voor de Topdivisie en eigenlijk voor het hele Nederlandse volleybal. En het was goed dat hij hard ingreep. Want wat zetten we onszelf voor geslachtsdeel. De lieftallige omroepster was het ontgaan en wilde van start gaan met het voorstellen van de aan de zijlijn opgestelde ploegen (“Onder nr 4 Robert van den Esterink, onder nr 6…

Lees verder

Uw stem is geld waard!   Nog mogelijk t/m 25 oktober   Clubs, stichtingen en verenigingen zijn een onmisbaar onderdeel van Nederland. Zij verbinden de samenleving. Zorgen voor sociale netwerken. Benutten talenten. Van jong en van oud. Zij maken buurten, dorpen en steden sterker. En zo ons hele land. Als coöperatieve bank investeert de Rabobank daarom elk jaar een deel van haar winst in clubs en verenigingen. Met Rabo ClubSupport. En het mooie is, de leden van de Rabobank hebben er invloed op. Ook EVV heeft zich weer voor deze actie ingeschreven en in de periode van 4 t/m 25 oktober kunnen Rabobank leden hun stem uitbrengen. Als je bankiert bij de Rabobank heb je via de mail een stemkaart met een stemcode ontvangen. Als je nog geen lid bent van de bank dan moet je je eerst even als lid registeren via de Rabobank Internetbankieren App. Hier zijn geen kosten aan verbonden. Zodra je als lid geregistreerd staat, kun je je stem uitbrengen op clubs en verenigingen uit jouw buurt en we hopen natuurlijk dat je je stem in ieder geval op EVV uitbrengt. Zeker in deze moeilijke tijden is elke bijdrage aan de verenigingskas van harte welkom. En…

Lees verder

Het leek wel stoptober bij Heren 4. Ruim drie weken zonder wedstrijd, maar op 22 oktober mochten we weer aan de bak. Tegenstander was dit keer Diavo H5 uit Apeldoorn. De teamsamenstelling was vooraf nogal onzeker. Door kleine blessures wist een aantal spelers pas op het laatst of ze konden meespelen. Het debuut van Martin, één van de jonge talenten overgekomen uit de recreanten, kon helaas niet doorgaan vanwege een mogelijk contact met iemand die positief was getest. Gert Jan en Lucas geregeld als invallers zodat er toch weer een compleet team bij elkaar was geschraapt. Diavo H5 had nog maar 1 punt gehaald, dus het zou een makkelijk avondje kunnen worden. Maar werd het dat ook? Nou, de 4-0 is gelukt maar het is net als met het Nederlands elftal: tegen Duitsland spelen ze beter dan tegen Malta of Andorra. Af en toe heel bijzondere ballen van de tegenstander terwijl wij nog stonden te slapen in het veld. De altijd lastige derde set werd zelfs een schandalige 25-20. Onze coach Tom had zowaar een time-out nodig om ons wakker te schudden. Maar goed, de buit is binnen en de badkuipjes smaakten er na afloop niet minder om. Met dank…

Lees verder

Soms bekijk je gebeurtenissen achteraf met andere ogen. In dit geval specifiek onze koude douche van 3 oktober die ons aangeboden werd door Dames 4! Waar wij vorige week dit nog als een matige afsluiter van een mooie volleybalmiddag beschouwden, zijn wij inmiddels helemaal van mening veranderd. Nu zul je jezelf afvragen, waardoor is dat gekomen? Pak maar even een bakje koffie of warme chocomelk (of bier, wij raden een Hertog Jan Bockbier (2018) aan bij dit verhaal!), en wij zullen je dit in geuren en kleuren vertellen! Volgens ons wedstrijdschema werden wij op 16 oktober om 13:00 verwacht in het Feitenhof voor een wedstrijd tegen Hellas. Dat betekende dus lunchpakketjes mee! Ons ontvangst in het Feitenhof was nogal koeltjes. Voordat je denkt dat de mensen onvriendelijk waren, dat bedoelen we niet! Sommige mensen omschreven het als koeltjes, frisjes, maar onze gevoelsthermometer gaf het enige juiste antwoord: ijskoud! Zelfs na de uitstekende voorbereiding dankzij Dames 4, waren wij nog niet voorbereid op dit niveau! Gelukkig kregen wij van de vriendelijke gastvrouwen wel zeer welkome warme koffie. Samen met onze bammetjes, werkten wij de broodnodige energie naar binnen om te presteren onder deze omstandigheden! Nadat wij ons hadden omgekleed met trillende…

Lees verder